Chris Irwin is een Canadese natural horsemanship trainer, die onlangs op de EquiDay drie demonstraties en een workshop gaf. Zijn methode staat ook uitgelegd op Horse in Mind. Hij komt overal ter wereld voor demonstraties, cursussen en lessen. Behalve dat hij ontzettend veel af weet van de lichaamstaal van paarden, heeft hij zich ook gespecialiseerd in coaching met paarden. In dit interview kom ik daar veel over te weten.

Omdat niet alle lezers bekend zijn met Chris Irwin en wat hij doet, vraag ik hem als eerste om zijn methode te beschrijven. “In mijn methode wil ik een balans vinden tussen natural horsemanship en klassieke horsemanship – sport. Niet alleen de mentale gesteldheid van het paard vind ik belangrijk, maar ook de biomechanica – de fysiologie van het paard. Ik wil dat mensen daar een balans tussen vinden.”

Bang in je eigen huis

Chris vertelt over zijn motivatie om anders met paarden om te gaan: “Ik ben opgegroeid in een moeilijke, slecht functionerende familie, in een moeilijke buurt. Ik ben opgegroeid tussen geweld. Als kleine jongen wist ik wat het was om bang te zijn in je eigen huis, op school of op straat.” Op een gegeven moment is hij zijn eigen weg gegaan en is hij met paarden in aanraking gekomen. “Ik hield van paarden. Om mij heen waren ook veel mensen die van paarden hielden, maar ik snapte niet waarom er toch zoveel geweld gebruikt werd.” Hij had een grote afkeer van de agressie en ging op zoek naar andere mogelijkheden.

“Ik wist zeker dat er een manier was om met paarden om te gaan, zowel op de grond als in het zadel, waarbij er wel sprake was van echte harmonie. Dat klinkt misschien cliché, maar het was zo. Ik was toen een jaar of twintig en toen hoorde je nog geen namen als Ray Hunt of Pat Parelli. Ik was gewoon een idealistische jongeman, op zoek naar die harmonie.”

Coaching met paarden om jezelf te verbeteren

Chris Irwin doet tegenwoordig veel coaching met paarden. Ik vraag hem welke veranderingen het teweeg brengt als mensen daarmee aan de slag gaan, voor zichzelf als mens of als paardeneigenaar.

“Er is een aantal gecertificeerde instructeurs in Nederland en België – studenten van me. Waar ik het verschil zie, is niet zozeer in hun interactie met paarden.  De instructeurs weten al hoe ze ‘paards’ moeten spreken en hoe ze hun lichaam kunnen inzetten. De uitdaging zit hem erin om de inzichten die ze van paarden hebben verkregen, toe te passen op zichzelf. Het resultaat is dat ze zelf betere coaches en instructeurs worden voor hun leerlingen.”

Om dat te illustreren vertelt Chris over de keer dat er een studente op cursus kwam met een heel delicate persoonlijkheid. Drie instructeurs hebben haar lesgegeven, waarvan er twee niet met haar klikten. De derde had echter al veel inzichten verworven door paardencoaching en kon veel beter omgaan met de studente.

De belangrijkste les: vergiffenis

Ik wil van Chris wel weten wat de belangrijkste les is die hij geleerd heeft van zijn werk met paarden en mensen. Chris zwijgt even en zegt lachend: “Nog niemand heeft me ooit die vraag gesteld!” Lang hoeft hij echter niet na te denken over zijn antwoord. “Vergiffenis,” zegt hij resoluut. “Mensen maken wel eens fouten, paarden maken wel eens fouten. Het is belangrijk om die fouten te vergeven en progressie te blijven maken.”

Dat is echter niet de enige belangrijke les; hij vervolgt zijn antwoord met: “Omgaan met kwetsbaarheid. Mijn eigen kwetsbaarheden, andermans kwetsbaarheden of die van het paard.” Als het tussen een student en instructeur niet klikt, komt dat volgens Chris vaak doordat ze elkaars kwetsbare punten raken. Als dat gebeurt, kan de ander verdrietig of boos worden, waardoor diegene niet meer in staat is te leren. Zo is dat ook met paarden en hun kwetsbaarheden.  “Mensen hebben zo vaak wel empathie voor dieren, maar niet voor mensen. Terwijl het ze op persoonlijk vlak heel veel op kan leveren als ze zouden werken aan hun empathie voor mensen.”

Paarden als een ‘way of life’

Chris vertelt ook over zijn doelen: “Alle doelen die ik vroeger heb gesteld, in het werk met paarden, heb ik bereikt. Ik heb eigenlijk geen persoonlijke doelen meer, behalve uitkijken naar de tijd dat ik meer thuis ben en veel tijd kan doorbrengen met mijn gezin en mijn eigen paarden. Ik heb nog wel doelen voor de paardenwereld. Ik zou heel graag willen zien dat mensen meer gaan lessen leren die ze in hun eigen leven kunnen toepassen. Mijn doelen zitten dus meer in coaching met paarden. Ik zou heel graag in mijn leven nog willen zien dat het paard meer gezien gaat worden als een ‘way of life’, als een soort spirituele manier om jezelf te leren kennen en te disciplineren. Net zoals de vechtsporten vroeger waren.”

3 Horsemanship tips van Chris Irwin

1. Leer echt heel goed alle signalen van je paard te herkennen, van neus tot staart. Alleen al hoe de staart gedragen wordt kan zes verschillende dingen betekenen! Je wilt een bepaalde mate van controle over je paard, maar die krijg je alleen als dat voor het paard lichamelijk en mentaal goed voelt. Om zover te komen moet je je paard heel goed kunnen lezen en aanvoelen.

2. Herken wanneer je paard in een leermodus is of wanneer hij nog ‘leert om te leren’. Als hij niet gefocust is op jou en wat je doet, zal hij niet of nauwelijks leren namelijk.

3. Ontwikkel een grote empathie voor het effect van de omgeving op een paard. Op een keuring of wedstrijd bijvoorbeeld: er heerst veel meer stress. Weet hoe je in kunt spelen op de behoeften van je paard op dat moment.