Wat is nu geluk? Iedereen wil gelukkig zijn, maar als je vraagt aan iemand om uit te leggen hoe, dan blijft het vaak stil. We leven vandaag de dag in een maatschappij waar alles gebaseerd lijkt op materieel geluk. Hoe meer je hebt, hoe gelukkiger je bent, is de regel.
Dat ik het getroffen heb met heel wat materiële zaken, daar bestaat geen twijfel over. Ik heb een gouden pony, als ik wil kan ik zomaar in de auto stappen en wegrijden. Ik heb een dak boven mijn hoofd, een zacht bed en voldoende (of zelfs te veel) te eten. Allemaal ‘grote’ zaken die bijdragen aan mijn welzijn.
Maar als je mij vraagt waar ik écht gelukkig van word, dan zijn dat de niet-tastbare dingen. Alles wat rechtstreeks naar je hart gaat en van daaruit heel je lichaam warm maakt. Dingen waar mijn liefste pony me attent op maakte, die ik anders alleen maar als vanzelfsprekend zou ervaren.
Dankzij Cyaan leerde ik anders naar de wereld kijken, anders naar hem kijken en anders naar mezelf kijken. In dit geval telt de quote: ‘Those who teach the most about humanity, aren’t always human’, meer dan ooit. Hij is ‘maar’ een paard, maar wij paardenmensen weten goed genoeg, dat ze veel meer zijn dan dat.
Cyaan was vroeger een echt boegbeeld van ‘doen’. Altijd maar bezig en nooit gewoon ‘zijn’. Ik kon hem geen ongelijk geven, want ik was exact hetzelfde. Emoties negeren in plaats van verwerken en gewoon lekker doorgaan, alsof er niets gebeurd is. Het is bijna belachelijk hoeveel we op elkaar lijken.
Door hem de kans te geven gewoon zichzelf te zijn, groeide hij uit naar mijn grootste voorbeeld. Een ware leermeester om naar op te kijken. Ik gaf niet alleen hem die kans, maar ook mezelf. Doordat hij moest leren ‘zijn’, moest ik dat ook leren. En voor hem, wou ik dat met veel plezier leren.
Langzaam maar zeker kregen we het stilstaan onder de knie. Cyaan werd de grootste zonneklopper die je je maar kan voorstellen (stiekem wil hij ook gewoon bruin worden…), hij heeft écht leren genieten en dat is prachtig om te zien. Ik leer nog dagelijks van hem, en één ding is zeker. Hij haalt het beste in mij naar boven.
Dankzij hem weet ik hoe écht lachen aanvoelt. Dankzij hem weet ik wat rust is en hoe hard ik dat nodig heb. Dankzij hem ziet mijn wereld er een pak mooier uit, niet alleen om zijn aanwezigheid, maar ook door mijn kijk erop. De visie die hij me geleerd heeft.
Hij is maar een paard, dat klopt. Maar hij weet zoveel meer dan je denkt. En dit was nog maar een fractie van al zijn kennis. Elk paard heeft iets te vertellen. Het is aan jou om ernaar te durven luisteren. Ik ontdekte niet alleen wat klein, maar eigenlijk zo groot geluk was, ik ontdekte ook mezelf. En wat ontdekte jij?