Meer dan een decennium houd ik me bezig met het meer natuurlijk met paarden om gaan en trainen. Ik snap er meestal niet veel van, er is nog heel veel te leren en te ontdekken. Wat ik wel aardig heb geleerd de afgelopen jaren, is wanneer je welke vraag kan stellen en wanneer welke oefening gepast is. Het is geen absolute wetenschap, maar als je de volgende dingen in je achterhoofd houdt, wordt de sessie met je paard nog beter!

Alles is teveel gevraagd aan het begin van de sessie

Pup is ondertussen acht jaar en een echte Haflingermerrie. Ze wil eigenlijk niet zo graag bewegen. Binnen de horsenalities van Parelli is ze een left brained introvert ofwel LBi. Met Pup een grondwerksessie doen kan onwijs frustrerend zijn, want ze wil niet echt. Ze vindt bij voorbaat alles wat ik vraag stom of teveel moeite.

Wissel af

Mensen zijn gewoontedieren, net als paarden. We doen heel veel onbewust en dus beginnen we altijd aan dezelfde kant, hebben we altijd dezelfde opbouw en denkt ons brein aan dezelfde oefeningen. En sommige dingen vergeten we gewoon. Herken je eigen patronen en speel daarmee. Wissel regelmatig van oefening en van richting, begin eens op de andere hand enzovoorts. Voeg regelmatig nieuwe oefeningen toe. Wanneer is het moment om van de ene naar de andere oefening te gaan? Als je het gevoel hebt dat dit op het moment het beste is wat je paard te geven heeft. Oefen, train op inzet en niet alleen op kwaliteit van de oefening.

Halsteren neem ik m’n tijd voor; echt inbuigen en neusje naar beneden brengen. Wachten, hoofd stil. Als ze haar hoofd beweegt, wacht ik tot ze weer stil staat. Inbuigen en verder met halsteren. Een aai en ik loop schuin achteruit weg, zodat ze moet volgen. Vervolgens sluit ik me aan bij het tempo van Pup (laag!). Ik mis voorwaarts en inzet dus daar beginnen we. Zonder voorwaartse drang heeft alles wat we daarna doen geen zin, dus ga ik op zoek naar de oefeningen waar Pup “snappy” van wordt.

Kies je oefeningen wijs

Veel wisselen van hand werkt vaak remmend, zoals een falling leaf (een Parelli patroon) of cirkels met veel wisselen van hand. Rechtuit en schakelen tussen gangen werken vooral op de voorwaartse drang, mits je timing goed is. Kijk goed welke oefeningen je paard leuk vindt, welke hij moeilijk vindt, waar hij enthousiast of juist rustig van wordt. Gebruik die kennis in je warming up, om te zorgen dat je een rustig paard met een fijne connectie hebt.

Aansluiten bij haar energie:  stapje, stop, stapje, stapje, stop….stapje……stop. Stap. Door veel te schakelen tussen stap en stop en op zoek te gaan naar een actievere stap komt er meer verbinding tussen mijn energie en die van Pup. Tussendoor doen we wat friendly game. Niet omdat het nodig is, maar omdat het je iets te doen geeft en Pup haar stilstaan een doel geeft. Als ik gelijk een actieve stap krijg, vraag ik de volgende keer draf. M’n knappe aartsluie pony kan echt één drafpas geven en dan uit draf vallen. Ik eer haar inzet alsof ze briljant is en vraag gelijk weer een overgang. Net zo lang tussen stap en draf schakelen tot ze eruit ziet alsof ze voorwaarts blijft draven. Hoe weet ik dat? Proefondervindelijk ondervonden.

Wat trainen we vandaag?

Als je door de opwarming heen bent kan je met je trainingsdoel aan de slag. Ik heb vaak een aantal oefeningen en iets fysieks wat ik wil verbeteren. Daarnaast is er iets mentaals waar ik aan zou willen werken. Minder weerstand op een vraag bijvoorbeeld, maar die zit in elke oefening weer. Ik herhaal een oefening meestal vier tot zes keer, tot ik echt zie dat m’n pony zich inzet om het beter te doen. Dan laat ik die oefening even liggen en vraag ik iets anders. Meestal een oefening die daar lijnrecht tegenover staat. Tegenover een “denkoefening” zet ik een “bewegingsoefening” en andersom. Denken zit in de zijwaartsen, precisie-oefeningen en alles met buiging eigenlijk. Bewegen zijn grote cirkels, over balken, van A naar B en meer van zulke dingen.

Pup heeft moeite met de rechtergalop, ze springt nogal eens overkruist of links aan. Een deel komt vanuit spanning, want als ik teveel op de goede galop hamer krijg ik hem gegarandeerd overkruist. Dus eerst actief maar ontspannen draven en dan galop vragen en krijgen zonder dat ze “ohjee” denkt. De ene keer moet ik fases ophogen om gelijk reactie te krijgen op m’n vraag. De andere keer moet ik wachten op de ontspannen draf. Op zoek naar de juiste mix van gehoorzaam, voorwaarts maar relaxed. Da’s best moeilijk, dus een goede galop beloon ik met naar me toe mogen komen en vijf minuten rust in het midden. Echt 300 tellen, kriebels en zelfs een koekje erbij.

Stoppen als het goed gaat

De klassieke valkuil: als het goed gaat gelijk teveel willen. Nog een keer, of nog meer stappen van hetzelfde. Met als resultaat dat het net iets minder is. Was je nou maar eerder gestopt. Neem genoegen met wat je paard op dat moment als beste te bieden heeft. Train inzet en meedenken, zonder weerstand antwoord geven op de vraag. Dat de uitvoering nog niet perfect is, is ondergeschikt aan of het voor jouw paard op dat moment het maximale is.

Met Pup oefen ik met schakelen tussen halt en galop, op zowel de linkerhand als de rechterhand. Bij het wisselen van hand van links naar rechts (moeilijk!) springt ze eerst over met haar voorbenen, maar een galopsprong later zet ze zichzelf in rechtergalop. Ik haal haar naar me toe, wacht op ontspanning en geef haar heel veel kriebels en een koekje. Ik ben wel klaar voor vandaag.

Uitstappen

Uitstappen met z’n drieën

Ook bij grondwerk hoort uitstappen, om de ademhaling wat te laten zakken en als cooling down, zowel fysiek als mentaal. Dit is het moment om te stappen in verschillende zones van het lijf. Eens kijken of de connectie blijft als je achter het paard loopt, kan je daar nog sturen en remmen? Of het moment om ‘stick to me’ liberty te oefenen, lekker los naast je, ter hoogte van de schouder op zowel de linker als de rechterhand.

Pup stap ik vaak los uit, gewoon omdat het kan. Linkerhand is altijd makkelijker dan rechterhand (maf, want Pup is eigenlijk natural opgevoed dus er zou geen verschil moeten zijn). Stick to me, circling in stap en er zit vaak wat vrijheidsdressuur bij, want Pup is gek op nieuwe oefeningen en denkspelletjes, dus doet ze ondertussen wat kunstjes. Meestal haken er één of twee andere pony’s aan en dus stappen we met de hele meute door de bak. Vermakelijk wel. Tussendoor stil staan met kriebels en aaitjes, van de gelegenheid gebruik makend om te werken aan onze relatie. Zo’n sessie met Pup is meestal tussen de twintig en veertig minuten.